سالانه ۵ تا ۸ هزار نفر در کشور دچار مرگ مغزی میشوند، سالانه ۶ هزار عضو قابل اهدا به زیر خاک میرود و متاسفانه هنوز فرهنگ اهدای عضو در بین خانوادههای ایرانی جا نیفتاده است.باید بدانیم امکان بازگشت فرد مرگ مغزی، به هیچ عنوان، وجود ندارد و یک فرد مرگ مغزی به طور بالقوه میتواند بین یک تا ۸ نفر را نجات دهد اهدای عضو تصمیمگیری بین مرگ و زندگی نیست، بلکه تصمیم برای به خاک نرفتن اعضای قابل استفاده است. ما برآنیم تا آنروز جلو رویم که استان اردبیل قطب اهدای عضو و صادرکننده این فرهنگ به سایر نقاط کشور و جهان باشد. ما خواستیم ،قدم برداشتیم و تلاش خواهیم کرد این فرهنگ را به حد اعلا خود برسانیم.

اهدای عضو یعنی یک فرد یا ولی دم او اجازه میدهد تا بافتها یا اعضای سالم او به شخص دیگری برای پیوند اهدا شود که این پیوند میتواند زمانی که فرد زنده است یا پس از مرگ او صورت گیرد. پیوندهای متداول عبارتند از: کلیه، قلب، کبد، پانکراس، روده، ریه، استخوان، مغزاستخوان، پوست و قرنیه. برخی از ارگانها و بافتها را میتوان زمانی که شخص اهداکننده زنده است به شخص دیگری پیوند زد مانند یکی از کلیهها یا بخشی از کبد اما در بیشتر موارد اهدای عضو زمانی صورت میگیرد که فرد اهداکننده دچار مرگ مغزی شده باشد. اکنون تعداد اهدا کنندگان رو به افزایش است اما یک شکاف بزرگ بین تعداد اهدا کنندگان نسبت به کسانی که در انتظار اهدای اعضای بدن هستند در سطح جهانی وجود دارد.

سفیران اهدای عضو افرادی هستند که برای یاری رساندن به بیماران نیازمند به میدان آمده تا بلکه مرهمی بر دردها و زخم های بیماران نیازمند پیوند باشد. به امید آینده ای روشن که در آن هیچ هموطنی در لیست انتظار عضو پیوندی جان خود را از دست ندهد. یکی از مهمترین ارکان فرهنگسازی اهدای عضو در تمام نقاط دنیا، نیروهای داوطلب مردمی میباشند که با هر شغل و سمتی که دارند بخشی از اوقات فراغت خود را با همراهی با انجمن وقف ارتقای فرهنگ مقدس و معنوی اهدای عضو مینمایند. طرح سفیران اهدای عضو نیز نخستین بار در ایران در سال ۱۳۸۴ توسط سرکار خانم دکتر نجفیزاده و جناب آقای دکتر مسعود شیعه مرتضی برنامه ریزی و اجرا شده است