شناسه : 10171 3682 مشاهده 0 پسند 0 دیدگاه نشان شده چاپ 1399/10/12 | اهدای عضو بانوی اردبیلی در بیمارستان سینای تهران اهدای عضو بانوی اردبیلی در بیمارستان سینای تهران مرحومه بانو خدیجه رنجبر روغنی مادری ۵۷ ساله در تاریخ ۹۹/۱۰/۲ برای عمل جراحی فک و صورت در بیمارستان فرمانیه تهران بستری شده و در همان تاریخ تحت عمل جراحی قرار گرفته و حدود چهارساعت بعداز عمل دچار افت هوشیاری گردیده و باهماهنگی در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان حضرت رسول اکرم ( ص ) پذیرش داده میشود . نبودن تو ، فقط نبودن تو نیست نبودن خیلی چیزهاست ... کلاه روی سرمان نمی ایستد ! شعر نمی چسبد... پول در جیب مان دوام نمیاورد ! نمک ازنان رفته و خنکی از آب ... " ما بی تو فقیر شده ایم " مادر ... ▫️ بار دیگر دست سرنوشت پرونده زندگی مادری مهربان و دلسوز را بست . مادر فوت شده شاید غمگین ترین اصطلاح فارسی باشد . تحمل رنج از دست دادن عزیز آسان نیست و زخمی ست که حتی گذر زمان هم نمیتواند آن را تسکین دهد . چگونه میتوان روح زخم خورده فرزندانی که مادر از دست داده اند را تسکین داد و آنهارا به آرامش دعوت کرد؟ آرامش برای فرزندان وخانواده را از کجا باید جستجو کرد؟؟ ▫️خوشا به سعادت آنانی که درد و رنج ازدست دادن عزیز را با تصمیمی مقدس و ارزشمند به ایثاری ماندگار تبدیل میکنند و نام و یاد عزیز سفر کرده شان را در دفتر نیک نامان و ماندگاران روزگار ثبت میکنند . 🔹️مرحومه بانو خدیجه رنجبر روغنی مادری ۵۷ ساله در تاریخ ۹۹/۱۰/۲ برای عمل جراحی فک و صورت در بیمارستان فرمانیه تهران بستری شده و در همان تاریخ تحت عمل جراحی قرار گرفته و حدود چهارساعت بعداز عمل دچار افت هوشیاری گردیده و باهماهنگی در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان حضرت رسول اکرم ( ص ) پذیرش داده میشود . متاسفانه درمان و مراقبت پاسخ امیدوار کننده ای نداشته و این مادر مهربان در تاریخ ۹۹/۱۰/۱۰ دچار علایم مرگ مغزی شده و بعد از تایید نهایی و رضایت خانواده ایثارگرش در تاریخ ۹۹/۱۰/۱۲ در واحد فراهم آوری بیمارستان سینای تهران پذیرش شده و تحت عمل برداشت ارگانهای حیاتی و اهدای عضو قرار میگیرد . ▫️باسپاس از تیم فراهم آوری بیمارستان سینا برای آن مادر فداکار علو درجات و برای خانواده ی داغدارش صبر جزیل از درگاه خدای مهربان مسئلت داریم . مادر که نداشته باشی ،بی پناهی. هیچکس نخواهد فهمید در گوشه دلت چه میگذرد ؟ مادر که نداشته باشی هیچکس نخواهد فهمید که چقدر تنهایی ... درد عظیمی ست درمانده و ناتوان بایستی و ارزشمندترین داراییت از دست برود و تو فقط نگاه کنی که آرام جانت میرود . روحش شاد و یادش گرامی . 🖋روایت اهدای عضو بقلم معصومه نجفی زارع مسئول شناسایی و کوردیناتور ارشد واحد فراهم آوری دانشگاه #اهدای_عضو_اهدای_زندگی برچسب ها : اهدای عضو اهدای عضو اردبیل انجمن اهدای عضو اردبیل انجمن اهدای عضو ایرانیان انجمن اهدای عضو ایرانیان شعبه اردبیل اهدای عضو اهدای زندگی اشتراک لینک کوتاه اشتراک در شبکه های مجازی